โม่ฉือไม่เพียงไม่ใจอ่อนสักนิด เห็นท่าทีน่าสงสารของอีกฝ่ายแล้วกลับตื่นเต้นซาบซ่าน ยังคงโยกเอวเข้าออกอย่างเมามันต่อไป ทั้งยังใช้มือกดบนท้องน้อยของหรงเชว่เหมือนเดิม

หรงเชว่ไม่รู้ว่าโม่ฉือปล่อยน้ำรักในตัวเขาไปกี่ครั้งแล้ว หน้าท้องของเขาบวมตึงมาก เมื่อถูกโม่ฉือกดที่ท้องน้อย หยาดน้ำเหนียวเหนอะจึงพุ่งออกมาจากจุดที่ประสานกัน ทำให้หว่างขาเฉอะแฉะยิ่งขึ้น

โม่ฉือมองดูภาพรัญจวนใจที่ว่า แววตาอึมครึม เรียวปากได้รูปหยัดยิ้มเล็กน้อย พลันหัวเราะเสียงเบาออกมา “นายนี่...กินได้เยอะจริงๆ...”

หรงเชว่โดนปล้ำจนดวงตาเลื่อนลอย เมื่อได้ยินคำพูดของชายหนุ่มใบหน้าที่แดงอยู่แล้วกลับแดงยิ่งขึ้น เมื่อรับรู้ถึงแววตาของโม่ฉือ เขาพยายามจะดึงเสื้อมาปกคลุมบริเวณที่น่าอับอายในสภาพตัวสั่น แต่กลับถูกโม่ฉือรั้งมือเอาไว้ ก่อนจะกระชากเสื้อตัวนั้นทิ้งไป

ทรวงอกที่ผอมซีดเซียวเผยออกมา เปลือยเปล่าไปทั้งตัว ร่างกายของเจ้าตัวไม่ได้ดีเลิศไร้ที่ติเหมือนโอเมก้าระดับไฮคลาส แต่ดีที่มีผิวขาวนวลสะอาดสะอ้าน มองดูทั่วตัวแล้ว นอกจากผอมซีด แอ่งชีพจรได้รูป เห็นซี่โครงชัดเจนแล้ว ยอดอกสีอ่อนยังชูชันจากการติดฮีต ท้องน้อยยุบลงเล็กน้อย แก่นกายแข็งทื่อมีสีขาวอมชมพู ขนอ่อนนุ่มกระจัดกระจายอยู่บนตัว สภาพที่ขาดสารอาหารแบบนี้ เหมือนเจ้าของร่างเลยทีเดียว

โม่ฉือไม่รู้ว่าโอเมก้าคนนี้วางยาอะไรให้เขากันแน่ ทั้งๆ ที่รูปลักษณ์ไม่ได้สวยงาม แต่กลับปลุกความตื่นเต้นให้เขาได้

ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว โม่ฉือก็คร้านจะข่มความต้องการของตัวเอง เขาปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามสัญชาตญาณด้วยการยกเรียวขาทั้งสองของอีกฝ่ายขึ้น จับพับให้กดลงบนทรวงอกผอมบางนั่น ก่อนจะดำเนินกิจกรรมเข้าจังหวะอย่างหฤหรรษ์

“อา...โอ้...”

น้ำเสียงของหรงเชว่เจือสะอื้น ท่วงท่านี้ทำให้โม่ฉือกดแก่นกายเข้าไปได้อย่างราบรื่น ทว่ามันกลับสร้างความทรมานให้กับหรงเชว่ ด้วยแรงและความลึกที่สอดประสาน ล้วนแต่เสียดสีจุดที่อ่อนไหวภายในร่างกายของเขา แก่นกายของชายหนุ่มกระแทกเข้าที่โพรงช่องคลอดอย่างหนักหน่วง ทำให้ภาพตรงหน้าเขาขาวโพลน สูญเสียการควบคุมตัวเอง

โม่ฉือเอื้อมมือลูบคลำท้องน้อยของอีกฝ่าย นั่นไงละสัมผัสได้ถึงน้ำเหนียวร้อนจริงๆ โอเมก้าที่ติดฮีตจะเหมือนสัตว์ป่าที่ติดสัด เพียงเล้าโลมเล็กน้อยก็ปล่อยน้ำออกมาได้อีก

ผิวที่ถูกลูบไล้กลายเป็นสีชมพู โม่ฉือเอามือที่เหนียวเหนอะนั่นลูบทรวงอกผอมบางอย่างมัวเมา พลางเร่งจังหวะส่วนล่างด้วยความฮึกเหิม

ลำคอของหรงเชว่ถูกจูบดูดดื่ม ร่างกายรองรับการสอดประสานและถูกเคล้นคลึงอย่างหนักหน่วง เขาส่งเสียงครางกระเส่า ร่างกระตุกตามความวาบหวามที่ได้รับ เนื้อตัวสั่นสะท้านไม่หยุด ปล่อยให้โม่ฉือครอบครองโดยสิ้นเชิง

รอบการติดฮีตของโม่ฉือดำเนินไปสองวัน ช่วงเวลานี้นอกจากกินข้าวและนอนหลับแล้ว ชายหนุ่มกับหรงเชว่จะใช้เวลาทั้งหมดอยู่บนเตียง

โม่ฉือลงจากเตียงอย่างสบายตัว ส่วนหรงเชว่กลับนอนนิ่งอยู่บนเตียง

โม่ฉือกลับมามีสติเหมือนเดิมแล้วเขารีบเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำทันที พอออกมาก็พบว่าอีกฝ่ายยังคงไม่ได้สติ ร่างเล็กๆ ขดตัวกลม ถึงแม้จะสลบไสลแต่เจ้าตัวยังคงสั่นเทา เรียวปากที่แดงช้ำขยับอ้าหอบนิดๆ สองตาหลับสนิทเหมือนโดนสูบแรงออกจากร่างจนหมด

โม่ฉือมองด้วยสายตาเย็นชาแวบหนึ่ง ก่อนจะคว้ามือถือมาโทรหาเลขา

เรื่องที่โดนโอเมก้าวางแผนร้ายแบบนี้ ไม่ใช่ว่าแค่มีเซ็กซ์กันในช่วงที่เกิดฮีตก็ถือว่าเจ๊ากันได้ เขายิ่งไม่เชื่อว่าโอเมก้าโลว์คลาสธรรมดาๆ คนหนึ่งจะหาญกล้าทำเรื่องแบบนี้ โม่ฉือคิดว่ามันต้องมีอะไรที่ลึกลับซับซ้อนมากกว่านั้นแน่ ดีไม่ดีอาจจะมีคนอยู่เบื้องหลังคอยบงการ แต่จะด้วยวัตถุประสงค์ใด เห็นทีจะต้องซักให้ละเอียด

ไม่นานเลขาของเขาก็พาคนมา โม่ฉือไม่ได้พูดอะไรมาก เพียงแต่ให้พวกเขาตรวจเช็กว่าภายในห้องติดเครื่องดักฟังหรือกล้องถ่ายภาพหรือไม่ จากนั้นก็สั่งให้พาผู้ชายที่นอนสลบยังไม่ตื่นทั้งๆ ที่มีการเคลื่อนไหวมากมายขนาดนี้ไปด้วย

บอดี้การ์ดเดินตรงมาหอบเอาทั้งคนและผ้าห่มไปด้วยกันเลย โชคดีที่หรงเชว่ตัวเบา อุ้มขึ้นได้ง่ายๆ โดยไม่เปลืองแรง เพราะก่อนหน้านี้เจ้าตัวโดนทรมานบนเตียงจนหมดสภาพ ขนาดถูกอุ้มขึ้นมาก็ยังหลับใหลไม่ได้สติเหมือนเดิม พอบอดี้การ์ดอุ้มในท่าเจ้าหญิง ศีรษะที่โผล่ออกจากผ้าห่มก็พิงอกคนอุ้มพอดิบพอดี

แม้จะไม่รู้เหตุผลว่าทำไมบอสถึงพาตัวโอเมก้าคนนี้กลับมาด้วย แต่ทุกคนในที่นั้นต่างมองออกว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างโอเมก้าตัวเล็กกับเจ้านายของพวกเขา

ความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของของอัลฟ่ารุนแรงมาก ไม่ชอบให้คนอื่นแตะต้องของของตัวเอง โดยเฉพาะโอเมก้าที่มีกลิ่นฟีโรโมนของเขาเต็มตัวหลังจากผ่านช่วงติดฮีตมาด้วยกัน เช่นนี้เองในขณะที่โม่ฉือขึ้นรถ เหล่าบอร์ดี้การ์ดต่างถามว่าจะให้หรงเชว่นั่งรถคันเดียวกันหรือไม่

โม่ฉือนั่งอยู่ในรถหรูคันยาว มองดูชายที่บอดี้การ์ดอุ้มอยู่ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร พอเห็นผู้ชายที่ร้องสะอื้นในอ้อมแขนตัวเองเมื่อครู่ไปอยู่ในอ้อมแขนของคนอื่นในสภาพเปลือยเปล่าโม่ฉือรู้สึกขัดหูขัดตาอย่างยิ่ง

ชายหนุ่มพลันนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเป็นถึงอัลฟ่า แต่กลับถูกโอเมก้าโลว์คลาสปล้ำเข้าให้ เรื่องแบบนี้หากลูกน้องรู้เข้า เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกัน?

เมื่อคิดได้แล้วโม่ฉือก็สั่งบอดี้การ์ดให้พาผู้ชายที่หมดสติคนนี้มาวางไว้กลางรถที่ตัวเองนั่งอยู่ด้วยใบหน้าเย็นชา

ส่วนหรงเชว่พอเข้ามาในรถแล้วก็ได้สติ เจ้าตัวนั่งบนพื้นรถโดยมีผ้าห่มคลุมตัวอย่างงงงัน ผ่านไปครู่หนึ่งถึงเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

เขาเห็นโม่ฉือนั่งไขว่ห้างบนที่นั่งในรถคันยาว และกำลังก้มมองตนเองอยู่ พลันตกใจจนหน้าซีด จึงคลุมผ้าห่มให้กระชับตัวขึ้นแล้วขดตัวอยู่ที่ซอกหนึ่งในรถ แม้แต่ขนตายังสั่นระริก

“ว่ามา” น้ำเสียงของโม่ฉือทุ้มน่าฟัง ทว่ากลับแฝงด้วยอำนาจที่ไม่อาจปฏิเสธ

หรงเชว่หดคอโดยอัตโนมัติ เพราะหวาดกลัวและเครียดมาก ทำให้เจ้าตัวไม่รู้ว่าควรพูดอะไรออกมาดี

โม่ฉือเห็นว่าอีกฝ่ายไม่พูดอะไรออกมาเลยเอาแต่นิ่งเงียบ ก็เริ่มจะหมดความอดทน คว้าผ้าห่มที่ปิดบังหน้าอกของหรงเชว่ไว้ ลากให้อีกฝ่ายมาอยู่ตรงหน้าเหมือนเป็นลูกเจี๊ยบตัวหนึ่ง ดวงตาลุ่มลึกคมกริบจ้องใบหน้าเล็กที่หวาดหวั่นนั่น “ทำไม? ไม่ยอมพูดงั้นเหรอ?”

หรงเชว่เงยหน้าขึ้นทันที ยังไม่ทันได้เอ่ยปากกลับโดนบีบแก้มเสียก่อน มือที่เปี่ยมพลังของชายหนุ่มบีบแน่น นิ้วโป้งแยกเรียวปากออก ลูบไล้ฟันหน้าที่น่าเอ็นดูคล้ายเจตนา แต่ก็เหมือนไม่มีเจตนา เอ่ยอย่างโหดเหี้ยม “ท่าทางนายคงไม่อยากเก็บฟันในปากไว้อีกต่อไปแล้ว...”

หรงเชว่ตกใจจนน้ำตาใกล้จะไหลออกมาอยู่ล่อมล่อ ในสถานการณ์แบบนี้เขาไม่สงสัยเลยว่าคำพูดของโม่ฉือเป็นจริงหรือไม่ โม่ฉือดันนิ้วโป้งเข้ามาในช่องปาก เขาจึงพูดไม่ชัด “ผม พูก (พูด)... ผมจะ...พูก(พูด) ทุกอย่างเลย...”

โม่ฉือเห็นอีกฝ่ายว่าง่ายแล้วถึงได้ปล่อยมือที่บีบแก้มอยู่ ก่อนจะหยิบทิชชูมาเช็ดนิ้วแล้วเอ่ยเสียงเย็น “เล่าทุกอย่างมาอย่างละเอียด ถ้ากล้าโกหกแม้แต่คำเดียว ฉันจะจับนายไปโยนทะเลให้ฉลามกิน”

หรงเชว่กระชับผ้าห่มแน่นขึ้นขดตัวอยู่บนพรม มองดูโม่ฉือที่เย็นชาปล่อยกลิ่นอายน่าหวาดผวาออกมา จะกล้าโกหกได้ยังไง จึงเล่าทุกอย่างให้ฟังด้วยความเคร่งเครียด

ที่แท้เรื่องที่หรงเชว่ปล้ำโม่ฉือ ถือเป็นเรื่องบังเอิญอย่างแท้จริง ไม่ได้มีผู้เจตนาดีจงใจวางแผนอะไรทั้งสิ้น

ความจริงแล้ว ในตอนค่ำของทุกวันหรงเชว่จะมาทำงานพิเศษเป็นพนักงานทำความสะอาดของโรงแรมแห่งนี้ คืนนั้นเขามาทำงานตามปกติ ระหว่างที่เข็นรถเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาดผ่านห้องพักหรูระดับเพรสซิเดนท์ ก็พบว่ามันไม่ได้ปิดประตูเอาไว้ หรงเชว่คิดว่าแขกที่มาพักคืนห้องไปแล้วจึงเข้าไปทำความสะอาด แต่กลับพบโม่ฉือที่เมากำลังติดฮีตอยู่

ในฐานะที่เป็นพนักงานทำความสะอาด เมื่อพบอัลฟ่าที่เป็นแขกกำลังติดฮีตอยู่ในห้องพัก จะต้องรีบแจ้งทางโรงแรมทันที จากนั้นทางโรงแรมจะให้พนักงานที่เป็นเบต้าติดต่อไปหาญาติหรือเพื่อนของแขก หรืออาจจะหาโอเมก้าสักคนมาช่วยระบายความต้องการให้

หรงเชว่เองก็คิดจะทำเช่นนั้น แต่พอเห็นว่าแขกที่เมามายคือโม่ฉือ ก็เริ่มจะคิดการณ์ใหญ่

ช่วงนี้หรงเชว่รีบร้อนอยากท้อง อยากมีลูกของตัวเองสักคน แต่รู้ดีว่าโอเมก้าโลว์คลาสมีโอกาสน้อยมากที่จะตั้งครรภ์ และยิ่งรู้ตัวดีว่าตัวเองไม่ได้เป็นที่ชื่นชอบของใคร คุณสมบัติทุกอย่างล้วนแย่ไปหมด เพราะสภาพร่างกายทำให้กลิ่นฟีโรโมนของหรงเชว่อ่อนมาก อัลฟ่าน้อยคนจะมีปฏิกิริยากับฟีโรโมนของหรงเชว่ ดังนั้นจึงไม่ค่อยมีใครสนใจหรงเชว่นักหรอก และยิ่งไม่มีใครวางใจให้หรงเชว่ตั้งท้องลูกให้...

แต่ถ้าอัลฟ่าคนนั้นเป็นระดับซูเปอร์ไฮคลาสที่กำลังติดฮีตอยู่ละก็ ผลย่อมต่างออกไป

อัลฟ่าระดับสูงจะสามารถจับกลิ่นฟีโรโมนได้ว่องไวกว่าอัลฟ่าธรรมดา ต่อให้เป็นฟีโรโมนของโอเมก้าโลว์คลาสก็ยังรับรู้ได้ แม้อัลฟ่าระดับซูเปอร์ไฮคลาสจะถือตัวมาก แต่อัลฟ่าที่กำลังติดฮีตอยู่ไม่สนใจเรื่องความบริสุทธิ์หรอก หากปล่อยฟีโรโมนยั่วยวนอาจจะสำเร็จก็ได้

อัลฟ่าที่สูงส่งแบบนั้นจะแข็งแรงมาก ไม่เพียงแต่จะทำให้มีโอกาสตั้งท้องสูง ต่อให้มีอะไรกับโอเมก้าโลว์คลาสก็ยังสามารถให้ลูกที่เป็นอัลฟ่าได้อีกด้วย

ห้วงเวลานั้นหรงเชว่ยังรู้สึกเลยว่าอาจเป็นเพราะสวรรค์ได้ยินคำอธิษฐานของเขา ถึงได้มอบโอกาสนี้มาให้

เขาอยากตั้งท้องมากเหลือเกิน ถึงได้ใจกล้าบ้าบิ่นทำเรื่องแบบนี้...

หรงเชว่เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังอย่างตั้งใจ โม่ฉือเห็นท่าทีอีกฝ่ายไม่เหมือนจะโกหก จึงสั่งให้เลขาสอบถามทางโรงแรม ซึ่งทางโรงแรมเองก็ยืนยันว่าหรงเชว่เป็นพนักงานทำความสะอาดที่จ้างมาชั่วคราวจริง

เมื่อได้รับคำยืนยัน โม่ฉือหันมองดูผู้ชายที่ขดตัวบนพรม ถ้าไม่ได้มีใครบงการอยู่เบื้องหลัง เรื่องนี้ย่อมแก้ไข้ได้ง่าย

ตอนนี้แค่เชือดเนื้อเถือหนังเจ้าหมาน้อยที่ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำก็พอ

เมื่อรู้สึกได้ถึงแววตาเหี้ยมโหดของโม่ฉือ หรงเชว่ตัวสั่นขึ้นมาทันที ในใจหวาดหวั่นเหมือนเดิม

รถจอดตรงที่พักของโม่ฉือ หรงเชว่ถูกบังคับให้ลงมาจากรถ แล้วเดินเท้าเปล่าในสภาพตัวสั่นตามชายหนุ่มเข้าไปด้านใน

โม่ฉือไม่ชอบให้คนอื่นรบกวนจึงไม่ค่อยอยู่ที่คฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งได้รับสืบทอดมาจากกบรรพบุรุษของตระกูล เขาชอบพักบ้านเดี่ยวที่เงียบสงบมากกว่า ถึงขนาดจะไม่ใหญ่เท่ากับคฤหาสน์อื่นๆ แต่การตกแต่งก็ประณีตมาก

เพียงแต่ตอนนี้หรงเชว่ปราศจากอารมณ์สุนทรีย์ที่จะดื่มด่ำกับการประดับประดาที่ดูเรียบๆ แต่หรูหรา ภาพฝาผนังที่ราคาน่าจะแพงระยับ รวมถึงข้าวของเครื่องตกแต่งที่มีมูลค่าสูง หรงเชว่ห่อตัวในผ้าห่มหดมือและขาอย่างหวาดหวั่น เขาเหยียบเท้าเปล่าๆ ลงไปบนพื้นที่ดูแล้วก็น่าจะมีราคาไม่ต่างกันในห้องรับแขกอย่างไม่รู้จะทำตัวอย่างไรดี

โม่ฉือไม่ยอมให้คนอื่นรู้เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับหรงเชว่โดยเด็ดขาด จึงไล่เลขาและบอดี้การ์ดออกไปทั้งหมด ตอนนี้เขานั่งอยู่บนโซฟามองดูผู้ชายที่ตัวสั่นในผ้าห่ม ต้นคอ และบ่าที่โผล่ออกมานอกผ้าเต็มไปด้วยรอยจูบที่เขียวช้ำและรอยกัด

ต้องรองรับแก่นกายของเขาอยู่ตลอดเวลาที่เกิดฮีต ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าสภาพในร่มผ้าของอีกฝ่ายจะเป็นอย่างไร

โม่ฉือชี้ไปที่ห้องน้ำ เอ่ยกับหรงเชว่ “เข้าห้องน้ำ”

โม่ฉือรู้ว่าหรงเชว่เป็นโอเมก้าโลว์คลาส โอกาสจะตั้งท้องลูกเขาได้นั้นมีเพียงน้อยนิด แต่เพื่อป้องกันไว้ก่อน จึงต้องเห็นกับตาให้ได้ว่าอีกฝ่ายล้างเอาสเปิร์มของเขาออกมาจากโพรงช่องคลอดแล้วจริงๆ ถึงจะมั่นใจได้

หรงเชว่เข้าใจความหมายของโม่ฉือเป็นอย่างดี กระชับผ้าห่มให้แนบตัวยิ่งขึ้นก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป แต่คิดไม่ถึงว่าเพิ่งจะก้าวเข้าไปได้ไม่เท่าไรโม่ฉือก็ตามหลังเข้ามาติดๆ แล้ว

โม่ฉือไม่นิยมดูคนอาบน้ำนักหรอก เพียงแต่ไม่ไว้วางใจเจ้าหมาน้อยที่คิดจะขโมยสเปิร์มจากเขา “ยังบื้ออะไรอยู่อีก? รีบล้างเอาของข้างในออกมาให้หมด อย่าให้เหลือสักหยดเชียวนะ”

หรงเชว่รู้ดีว่าโม่ฉือกังวลเรื่องอะไร ถึงแม้จะรู้สึกน่าอับอายแค่ไหนเมื่อต้องทำเรื่องที่ว่าต่อหน้าชายหนุ่ม แต่ด้วยความเกรงกลัวอำนาจของชายหนุ่ม เขาจึงไม่กล้าขัดคำสั่งอีกฝ่าย หรงเชว่จำต้องปล่อยผ้าห่มลงไปกองกับพื้น ร่างกายผอมซีดเซียวที่เต็มไปด้วยร่องรอยของการเริงรักก็ปรากฏออกมา

หรงเชว่ห่อไหล่ด้วยความอับอาย ไม่รู้ว่าเพราะตนเองรู้สึกอดสูหรือไม่ถึงได้ก้มหน้างุด เขาอ่อนแอมากถึงขั้นที่ว่าสองขาสั่นพับๆ เกร็งมือเกร็งขายืนนิ่งไม่กล้าขยับตัวทำอะไรทั้งสิ้น

ดวงตาสีเข้มของโม่ฉือจ้องเขม็ง มองร่างเปลือยเปล่าของหรงเชว่ด้วยแววตาที่ไม่มีใครอ่านออก “ทำไม? เกิดอายขึ้นมาหรือไง? ตอนแรกฉวยโอกาสที่ฉันเมา จับฉันมัดแน่นขนาดนั้น แล้วยังถอดเสื้อฉันด้วย แถมยังบอกว่าแค่อยากได้สเปิร์มของฉัน ก็ไม่เห็นนายจะเป็นแบบนี้เลยนี่?”

หรงเชว่ยังคงก้มศีรษะหน้าแดง เม้มปากแน่นไม่กล้าออกเสียง

โม่ฉือเห็นสภาพของอีกฝ่ายแล้วถึงกับหมดความอดทนเดินตรงเข้าไปหา จับใบหน้านั้นอย่างหยาบคาย บังคับให้ดวงตาแดงช้ำมองสบตากับเขา จ้องดูสภาพที่ดวงตาบวมเป่ง เรียวปากบวมช้ำและจมูกแดงก่ำอย่างน่าเวทนาด้วยฝีมือของเขาแล้ว พลันหัวเราะเบาๆ อย่างรู้สึกสนุก “นายจะล้างเอง หรือจะให้ฉันจ้างผู้เชี่ยวชาญมาใช้เครื่องล้างทำความสะอาดให้นายแบบหมดจด?”

หรงเชว่ตัวสั่นตกใจ ดวงตาดำขลับฉายแววลนลานรีบเอ่ยขึ้น “ผมจัด ผมจัดการเอง...”

พอเห็นอีกฝ่ายว่าง่าย โม่ฉือจึงปล่อยมือที่บีบแก้มอีกฝ่าย แต่ยังคงยืนกอดอกอยู่ตรงหน้าเฝ้าดูหรงเชว่ที่ฝืนทนกับความอับอาย แยกเรียวขาเล็กน้อย พิงหลังไว้กับเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า ก่อนจะเอื้อมมือที่สั่นเทาไปที่หว่างขา

เมื่อรับรู้ได้ถึงปลายนิ้วที่สัมผัส ทำให้ขนลุกเกรียว ใบหน้าของหรงเชว่ร้อนระอุเหมือนโดนเพลิงเผา ก้มหน้าลงไม่กล้ามองสบสายตาที่จับจ้องอยู่ของโม่ฉือ

เขาลงมืออย่างเนิบช้า ปลายนิ้วสอดเข้าถ้ำลับที่แดงก่ำ ล้วงเอาหยาดน้ำรักที่ค้างในตัวออกมา มันไหลลงตามเรียวขาลงสู่พื้นกระเบื้องวาววับในห้องน้ำ

หรงเชว่รู้สึกว่ายังมีบางส่วนที่ไม่ได้ไหลออกมา จึงพยามยามล้วงให้ลึกขึ้น ร่างกายกระตุกเกร็งเล็กน้อย ดูเหมือนว่าโม่ฉือก็ขยับตัวแล้วเช่นกัน หรงเชว่ได้กลิ่นเข้มข้นเย็นยะเยือกของไม้จันทน์จึงเงยหน้าขึ้นมองทันที จึงประสานเข้ากับสายตาที่ลึกล้ำแฝงแววคุกคามของโม่ฉือที่กำลังจ้องยังส่วนล่างที่ร่านรักของเขา

หน้าแดงแปร๊ดเลยไปถึงใบหู หรงเชว่หดมือกลับมา พยายามเอ่ยด้วยเสียงแหบเครือและแผ่วเบา “ไม่...ไม่มีแล้ว...”

น้ำรักเปรอะเต็มมือและเรียวขาไปหมด หรงเชว่เห็นโม่ฉือไม่มีท่าทีอื่นใด จึงยื่นมือจะหมุนก๊อกฝักบัวปล่อยน้ำออกมาชะล้าง แต่ยังไม่ทันได้แตะโดนก๊อกน้ำเลยด้วยซ้ำ พลันได้ยินเสียงโม่ฉือขึ้นมาก่อน

“หันไปเกาะอ่างล้างหน้าแล้วโก่งก้นขึ้นมา”

ไม่รอให้หรงเชว่เคลื่อนไหว โม่ฉือก็ฉุดอีกฝ่ายไปอยู่ตรงอ่างล้างหน้า จับหมุนตัวแล้วกดคอให้หน้าแนบกับอ่างนั่น

“คุณ คุณโม่...”

ท่อนบนของร่างถูกกดแนบกับอ่างล้างหน้า หรงเชว่ตัวสั่นเพราะความเย็นของแผ่นกระเบื้อง เขามองไม่เห็นสีหน้าของโม่ฉือที่อยู่ด้านหลัง ยังไม่ทันได้รู้เนื้อรู้ตัว ปลายนิ้วเรียวของอีกฝ่ายก็ล่วงล้ำเข้ามาในถ้ำลับของเขาเสียแล้ว นิ้วนั่นพลิกโหมในตัวเขาจนทำให้แทบจะแหลกลาญ

หรงเชว่ตัวแข็งทื่อ ความรู้สึกของการถูกสำรวจเข้าที่ลึกทำให้สองขาสั่นเทา อยากจะเหยียดตัวยืนขึ้น แต่กลับถูกโม่ฉือกดต้นคอแน่น หรงเชว่พลันรับรู้ได้ถึงธารร้อนที่ไหลออกมาตามนิ้วมือซึ่งกำลังสำรวจอยู่ในร่างกายของเขา เมื่อสูญเสียการควบคุมตัวเองทำให้เใบหน้าของเขาแดงก่ำยิ่งกว่าเดิมทันที

“จนถึงขนาดนี้แล้ว ยังจะคิดไม่ซื่ออีก?” น้ำเสียงของโม่ฉือแหบหน่อยๆ แต่ยังคงเหี้ยมเกรียมเหมือนเดิม หรงเชว่เหยียดตัวยืนไม่สำเร็จ ได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างรุนแรงทั้งๆ ที่ท่อนบนยังซบอยู่กับอ่างล้างหน้า “ไม่ใช่...ผมไม่รู้ว่าจะยังมีค้างอยู่อีกเยอะ...”

แต่สิ่งที่ตอบกลับมาเป็นเสียงหัวเราะอย่างเย็นชาของโม่ฉือ นิ้วนั่นควานล้วงอย่างป่าเถื่อน ชายหนุ่มเอ่ยว่า “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่านายคิดอะไรอยู่ อยากอุ้มท้องลูกฉัน ก็ดูเสียก่อนว่าคนอย่างนายมันคู่ควรหรือเปล่า”

หรงเชว่ยังคงหน้าแดง ซบอ่างล้างหน้าพยายามอธิบายตะกุกตะกัก “ผมไม่รู้จริงๆ...”

โม่ฉือไม่ได้ฟัง เขาก้มตัวเล็กน้อยจ้องหว่างขาของอีกฝ่ายที่เฉอะแฉะ “ตอนแรกคิดจะกำจัดนายให้หมดเรื่องหมดราวไป แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ในเมื่อนายชอบอม ‘ของ’ คนอื่นแบบนี้ งั้นส่งนายเขาคุกที่มีไว้ขังนักโทษอัลฟ่าที่ต้องคดีอุกฉกรรจ์ดีกว่า ที่นั่นมั่วกันแหลกลาญเลยละ แถมยังขังแต่อัลฟ่าที่ต้องโทษอาญาหนักๆ ทั้งนั้น ส่งโอเมก้าอย่างนายเข้าไป ถึงจะเป็นประเภทโลว์คลาสก็เถอะ แต่รับรองว่าพวกอัลฟ่าที่เคยฆ่าคนหรือมีจิตวิปริตจะต้องชอบแน่นอน”

“นายอยากท้องไม่ใช่เหรอ? ดีไม่ดีจะได้คลอดลูกติดๆ กันเลยทีเดียว...”

หรงเชว่ตกใจกับคำพูดที่น่าหวาดผวานั่น ปลายจมูกแดงก่ำสั่นสะท้านกระทั่งไม่กล้าขยับแม้ว่าจะได้ยินเสียงโม่ฉือปลดเข็มขัด

“ก้มดีๆ แยกขาออกหน่อย”

หรงเชว่ไม่กล้าคิดอะไร รีบทำตามทันที

เขาที่ถูกกดลงกับอ่างล้างหน้า พลันรู้สึกได้ถึงท่อนลำแข็งร้อนระอุดุนดันอยู่ด้านหลัง มันถูไถถ้ำรักของเขา ก่อนจะบดเบียดแก้มก้นแล้วค่อยๆ บุกเข้าถ้ำอย่างเนิบช้า

“โอ้...”

ปากถ้ำได้รับการขยายมาแล้วก็จริง และทำให้โม่ฉือบุกเข้าไปได้ไม่ยาก แล้ว ทว่าหรงเชว่ยังคงตัวสั่น เสียงแหบพร่า เขากัดริมฝีปากแน่น พยายามอดทนต่อความรู้สึกที่ถูกครอบครอง

ไม่รู้ว่าทำไมโม่ฉือถึงมีท่าทีหิวกระหายขนาดนั้น หลังจากที่ดันเข้าจนมิดลำ ชายหนุ่มก็ยึดสะโพกอีกฝ่ายไว้แน่น เริ่มต้นจังหวะรักทันที

หรงเชว่ไม่เข้าใจ ผู้ชายคนนี้ผ่านช่วงติดฮีตไปแล้ว แต่ทำไมถึงร่วมรักกับเขาได้อย่างอัศจรรย์ แต่ด้วยความหวาดหวั่นในอำนาจของอีกฝ่าย จึงทำให้เขาไม่กล้าต่อต้าน เถ้าโม่ฉือไม่พอใจขึ้นมาก็จะส่งเขาเข้าคุกที่ขังนักโทษอัลฟ่าคดีอุกฉกรรจ์ทันที...

เขาจึงต้องโก่งบั้นท้าย ปล่อยให้ฝ่ายตรงข้ามทำตามใจชอบ

ความสูงของทั้งสองต่างกันมาก เมื่อโดนสอดประสานจากด้านหลังในท่วงท่าที่ซบอ่างล้างหน้า ทำให้หรงเชว่รับไม่ไหว สองขาต้องเขย่งขึ้น บางจังหวะที่โม่ฉือจ้วงเข้าร่างอย่างหฤหรรษ์ ทำให้ตัวเขาลอยขึ้นจากพื้น ร่างเล็กๆ ถูก ‘รัก’ จนตัวโยกคลอนไปหมด

ความรู้สึกที่ว่าทำให้หรงเชว่ทนไม่ไหว เขาพยายามบิดตัวเพื่อเปลี่ยนท่า ทางด้านโม่ฉือเห็นเจ้าหมาน้อยไร้เรี่ยวแรงแล้วรู้สึกคันยุบยิบในหัวใจ มือทั้งสองกอบกุมเอวอีกฝ่ายไม่ให้ขยับเคลื่อนไหว ได้ยินเพียงเสียงครวญครางปนเสียงสะอื้นของคนตรงหน้า