หนึ่งเค่อ (เชิงอรรถ - สิบห้านาที) ต่อมา เจ้าหน้าที่สองคนก็นำสิ่งของเข้ามา จัดวางในห้อง
ทั้งสามคนกวาดตาดูอุปกรณ์ต่าง ๆ ก่อนหันไปจ้องมองสวี่ชีอัน
เจ้าเมืองเฉินกล่าวเสียงทุ้มหนักว่า “สิ่งของที่เจ้าต้องการอยู่ที่นี่แล้ว เจ้าต้องให้คำตอบที่เราผู้เป็นขุนนางพึงพอใจ”
ท่าทีของเขาเริ่มเปลี่ยนไป
ในชั่วเวลาหนึ่งเค่อ ขุนนางขั้นที่สี่ผู้นี้พยายามเค้นสมองครุ่นคิดเป็นเวลานาน ไม่อาจไม่ยอมรับว่า การวิเคราะห์ของสวี่ชีอันมีเหตุผลอย่างยิ่ง แต่ถึงกระนั้นยังคงมีปริศนาอีกมากมายที่ยังไม่ได้รับการคลี่คลาย เช่นเรื่องที่เงินภาษีตกลงสู่แม่น้ำ
ภายในเหตุการณ์นี้ มีสิ่งใดซุกซ่อนอยู่ เขาคิดอย่างไรก็คิดไม่ออก
“หากข้าน้อยสามารถช่วยใต้เท้าไขคดีสำเร็จ ไม่ทราบว่าท่านจะช่วยทำหนังสือกราบทูล ขอละเว้นโทษให้ตระกูลสวี่ได้หรือไม่”
ต้าเฟิ่งให้ความสำคัญกับการสืบทอดระหว่างบิดากับบุตร บุตรสามารถรับโทษแทนบิดา ทั้งสามารถทำคุณไถ่โทษแทนบิดา
“เรื่องนั้นแน่นอน” เจ้าเมืองเฉินพยักหน้า
สวี่ชีอันผงกศีรษะเล็กน้อย นั่งยองลงตรงหน้าสิ่งของต่าง ๆ สิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้แก่เทียนไข เกลือ ถ้วยกระเบื้องเคลือบ ลวดเหล็ก สิ่งที่เขาต้องการทำนั้นง่ายมาก ความรู้เรื่อง “การสกัดโลหะโซเดียม” จากวิชาเคมีชั้นมัธยมปลาย เมื่ออยู่ในยุคโบราณ สิ่งนี้คงยากจะสกัดออกมาได้ ความยากมีอยู่สองประการได้แก่ ไฟฟ้ากับจุดหลอมเหลวคลอรีน
แต่ในโลกนี้ สวี่ชีอันทราบว่ามีสายอาชีพหนึ่ง ที่สามารถทำสิ่งนี้ได้
ผู้ใช้ทักษะระดับที่หกแห่งสำนักซือเทียนเจี้ยน : นักเล่นแร่แปรธาตุ!
นักเล่นแร่แปรธาตุ เป็นอาชีพที่ทุกคนในต้าเฟิ่งต่างรู้จักดี สิ่งประดิษฐ์ คิดค้นต่าง ๆ ของพวกเขา ถูกหลอมรวมอยู่ในชีวิตประจำวันของคนทั่วไป
สวี่ชีอันไม่มั่นใจว่าระเบิดในคดีเงินภาษีจะใช่โลหะโซเดียมหรือไม่ ประเด็นนี้ไม่สำคัญ ที่สำคัญก็คือ เป็นการเปิดความคิดอีกทางหนึ่งในการอธิบายปรากฏการณ์ระเบิดในคดีเงินภาษี
ระหว่างไต่สวนคดี สิ่งที่ต้องมีคือการกล้าตั้งสมมติฐาน และคาดคะเนอย่างรัดกุม  สุดท้ายค่อยไปพิสูจน์ และรวบรวมหลักฐาน
ในอดีตชาติ เขาเคยเจอคดีฆาตกรรมรายหนึ่งที่เขายังจดจำได้ราวกับเพิ่งเกิดขึ้นไม่นาน ทางตำรวจระดมมันสมองกันตลอดคืน  อาศัยเบาะแสที่มีตั้งสมมติฐานหลายข้อ เพื่อใช้เป็นพื้นฐานในการไปรวบรวมหลักฐาน
จากนั้นก็ล้มสมมติฐานหลายครั้ง แล้วตั้งต้นวิเคราะห์กันใหม่
เงินภาษีอาจจะไม่ใช่โลหะโซเดียม แต่นักเล่นแร่แปรธาตุอาจสามารถทำสิ่งนี้ได้
เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว
เพื่อให้ขุนนางเหล่านี้กลับสู่ทิศทางที่ถูกต้อง เขาจึงต้องทำเช่นนี้
เมื่อทิศทางถูกต้องแล้ว ก็สามารถคลำเถาไปหาแตง (เชิงอรรถ – หมายถึงการตามเบาะแสหรือเงื่อนงำบางอย่าง ไปจนพบความจริง) ก็จะหามือมืดที่บงการอยู่เบื้องหลังได้ไม่ยาก
แต่หากยังคิดวนเวียนว่าเป็นฝีมือของมารร้ายก่อกวน คดีนี้จะไม่มีวันคลี่คลาย ต่อให้ไขคดีได้ สวี่ชีอันก็คงถูกราชสำนัก ส่งตัวไปไกลนับพันลี้แล้ว!
เขาใช้น้ำละลายเกลือหยาบ คนให้เข้ากันแล้ว ใช้กระดาษเซิงเซวียน (เชิงอรรถ – กระดาษเซวียนจื่อชนิดหนึ่ง แต่มีความหยาบมากกว่า ผ่านกรรมวิถีน้อยกว่ากระดาษเซวียนจื่อ สามารถดูดซับน้ำได้ดีกว่า) ครอบปากถ้วย รินน้ำเกลือลงไปช้า ๆ
เมื่อกรองเสร็จ ก็นำถ้วยกระเบื้องเคลือบมาตั้งไฟเหนือเทียนไข ใช้ซี่ไม้ไผ่คอยคนไม่หยุด
ไม่นาน น้ำเกลือเริ่มระเหยจนเหือดแห้ง ภายในเหลือเพียงผลึกโซเดียมคลอไรด์
นี่เป็นการสกัดเกลือให้มีความบริสุทธิ์ยิ่งขึ้น
เจ้าเมืองเฉิน บุรุษวัยกลางคน ดรุณีชุดเหลืองผู้งดงาม ทั้งสามคนล้อมวงมองดูอย่างตั้งอกตั้งใจ
สวี่ชีอันเงยศีรษะขึ้น ส่งยิ้มให้กับดรุณีชุดเหลือง กล่าวว่า “ใต้เท้าคงเป็นศิษย์สำนักซือเทียนเจี้ยนกระมัง”
เขาสังเกตเห็นเข็มทิศฮวงจุ้ยที่เอวของนาง ของเล่นเช่นนี้ นอกจากศิษย์สำนักซือเทียนเจี้ยน คงไม่มีผู้ใดใช้
“อืม” ดรุณีชุดเหลืองรับคำ ก่อนหัวเราะคิกคักกล่าวว่า “อาจารย์ของข้าคือหัวหน้าสำนักซือเทียนเจี้ยน”
ใบหน้ารูปไข่ห่าน งดงามประณีต ผิวขาวผุดผ่องไร้ตำหนิราวกับไข่ต้ม
ศิษย์สำนักซือเทียนเจี้ยน...ส่วนเรื่องหน้าอก ก็แล้วไปเถอะ.......
สวี่ชีอันกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “รบกวนพี่สาวช่วยหลอมผลึกเหล่านี้ให้ข้าที”
จุดหลอมเหลวของโซเดียมคลอไรด์อยู่ที่ราวแปดร้อยองศาเซลเซียส
ดรุณีชุดเหลืองเม้มปากเล็กน้อย กล่าวว่า “ควบคุมอัคคีเป็นความสามารถของนักเล่นแร่แปรธาตุ ข้าเป็นสายฮวงจุ้ย” แต่แล้วกลับกล่าวต่อว่า “แต่อาจารย์ข้าได้ให้อาวุธมาชิ้นหนึ่ง” นางปลดเข็มทิศฮวงจุ้ยที่เอว  ขยับนิ้วขาวเรียวราวกับก้านต้นหอมไปมาเล็กน้อย ถ่ายทอดพลังปราณเข้าไป
อักษร “อัคคี” พลันปรากฏ
“ถอยไป!” 
สวี่ชีอันรีบถอยหลังทันที พริบตาต่อมา เปลวเพลิงเจิดจ้าแยงตาพลันพวยพุ่ง ครอบคลุมถ้วยกระเบื้องเคลือบไว้ทั้งใบ
“หยุด!” สวี่ชีอันรีบตะโกนให้หยุด จากนั้นรีบนำลวดเหล็กสองแท่งแทงลงไปในถ้วย เอ่ยขึ้นว่า “ไฟฟ้า...ไม่ วิชาอัสนี! อย่าลืมควบคุมแรงดันไฟ...อืม ขั้นตอนนี้อาจยากสักหน่อย อาจล้มเหลวอีกหลายครั้ง”
นางพลิกเข็มทิศโป๊ยก่วย กรีดนิ้ววาดอักษร “อัสนี” กลางอากาศพลันปรากฏสายฟ้าหลายสาย พุ่งใส่ลวดเหล็ก
“เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ......” โซเดียมคลอไรด์หลอมเหลวพลันทำปฏิกิริยาเคมี
“หยุด!”  สวี่ชีอันสะกดกลั้นลมหายใจ พุ่งเข้าไปดูที่ถ้วย ก็พบแท่งโลหะสีเงินเงางามแท่งหนึ่ง ด้านข้างยังมีเศษผลึกที่ยังไม่กลายรูป
เขากลับทำสำเร็จในคราเดียว แรงดันไฟฟ้ากำลังดี...สวี่ชีอันรู้สึกแตกตื่นยินดี
การสกัดโลหะโซเดียมด้วยกระแสไฟฟ้า ต้องใช้แรงดันไฟราวหกถึงสิบห้าโวลต์ เขาเตรียมใจไว้แล้วว่าอาจจะล้มเหลวหลายครั้ง นึกไม่ถึงว่าจะเคราะห์ดี สำเร็จได้ในครั้งเดียว
เจ้าเมืองเฉินกับบุรุษวัยกลางคนรีบเข้ามามุงดู ภายในถ้วย มีโลหะแท่งหนึ่ง ยามมองไปกลับคล้ายแท่งเงินอย่างยิ่ง
แก้วตาเจ้าเมืองเฉินหดลง ในใจแตกตื่นถึงขีดสุด
หลี่อวี้ชุนกำหมัดแน่น เหม่อมองแท่งโลหะสีเงินนั้น สมองคล้ายถูกอสนีบาต ผ่าเมฆหมอกที่ปกคลุมออกไปหมด
“ใต้เท้าทุกท่านเชิญดูนี่” สวี่ชีอันหยิบแท่งโลหะขึ้นมา ใช้กระดาษเซวียนจื่อห่อไว้ ใช้มือคาดคะเนน้ำหนัก
“สิ่งนี้เบากว่าเงินมากนัก แต่ภายนอกกลับคล้ายกันอย่างยิ่ง หากมีคนนำสิ่งนี้มาสับเปลี่ยนกับเงิน จะสามารถตบตาได้หรือไม่? ใต้เท้าทั้งหลายลองชั่งน้ำหนักดู”
เขาส่งแท่งเงินนั้นให้เจ้าเมือง ยามนั้น สีของแท่งเงินเริ่มหมองลง จนดูแทบไม่ต่างจากแท่งเงินจริง
บุรุษวัยกลางคนรับไปชั่งน้ำหนักในมือ นัยน์ตาทั้งคู่เป็นประกาย กล่าวว่า “เบากว่ามากนัก หากสิ่งที่ขนส่งคือสิ่งนี้ เช่นนั้นก็นับว่าสอดคล้องต่อเหตุผล แม่นางไฉ่เวย เจ้าทดลองดู”
ดรุณีชุดเหลืองรับมา ใช้มือประเมินน้ำหนัก จากนั้นมองสวี่ชีอันด้วยสายตาประหลาด “เจ้า เจ้าเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ?”
ไม่ ข้าไม่ใช่ ข้าเป็นแค่เด็กขนของในห้องวิชาเคมี
ความคิดของบัณฑิตย่อมรวดเร็วกว่า หลังจากยินดีได้ไม่นาน เจ้าเมืองเฉินพลันส่ายหน้ากล่าวว่า “ไม่ ไม่ถูกต้อง ต่อให้เงินถูกทดแทนด้วยสิ่งนี้ เช่นนั้นเรื่องระเบิดจะอธิบายอย่างไร หากในแม่น้ำไม่มีมารร้ายซ่อนอยู่ เงินปลอมหล่นลงแม่น้ำ จะเกิดระเบิดได้อย่างไร”
สวี่ชีอันไม่ได้ตอบ เขายื่นมือคว้าแท่งโลหะมา เดินตรงไปข้างโต๊ะ โยนลงอ่างล้างพู่กัน
ทันใดนั้นพลันบังเกิดประกายไฟร้อนแรง ควันลอยโขมง
“ตูม!”
โลหะโซเดียมทำปฏิกิริยากับน้ำอย่างรุนแรง อ่างล้างพู่กันพลันแตกออก
“นี่ นี่......” เจ้าเมืองเฉินนิ่งอึ้งไปแล้ว
“เงินปลอมนี้ เมื่อถูกน้ำจะเกิดระเบิด (เชิงอรรถ –  เมื่อน้ำสัมผัสกับโลหะโซเดียม โลหะจะทำการปล่อยอิเล็กตรอน อนุภาคประจุลบจะสร้างความร้อน เมื่อพวกมันหลุดออกจากโลหะ ในระหว่างนั้นจะเกิดการแยกโมเลกุลน้ำ ปฏิกิริยานี้จะเกิดการปล่อยอะตอมของไฮโดรเจน (ธาตุที่ไวไฟ) เมื่อไฮโดรเจนสัมผัสกับความร้อน ก็จะระเบิดได้เป็นประกายไฟ)
 เรื่องนี้สามารถอธิบายได้ว่า เหตุใดเมื่อเงินตกลงน้ำ จึงเกิดระเบิดรุนแรงเช่นนั้น” สวี่ชีอันอธิบาย
บุรุษวัยกลางคนพึมพำขึ้นว่า “พวกเราถูกชักจูงให้หลงไปผิดทางแต่ต้น ผู้บงการอาศัยการระเบิดกับลมปีศาจ ทำให้พวกเราเชื่อว่าเป็นฝีมือของมารร้าย พุ่งเป้าไปที่การสะกดรอยและตามจับ”
“มิน่าวิชาส่องปราณของสำนักซือเทียนเจี้ยนจึงตรวจไม่พบมารร้าย”
สวี่ชีอันกล่าวเสริมว่า “เมื่อเงินภาษีตกลงน้ำ ทหารเหล่านั้นตามหาเงินมาได้เพียงหนึ่งพันตำลึงเศษ หากข้าเดาไม่ผิด เงินเหล่านี้ถูกใช้ปูทับอยู่ด้านบน เพื่ออำพรางปิดหูปิดตาผู้คน”
ช่องโหว่ปิดสนิท สิ่งผิดปกติทั้งหมดล้วนอธิบายได้แล้ว
“สวี่ชีอัน!” สายตาบุรุษวัยกลางคนเต็มไปด้วยความชื่นชม “ประเสริฐ เจ้าประเสริฐมาก!” จากนั้นพลันขมวดคิ้ว จ้องมองไปยังปกเสื้อเอียงของสวี่ชีอัน 
หลี่อวี้ชุนตบบ่าสวี่ชีอันเบา ๆ ก่อนช่วยจัดแจงปกเสื้อให้
สวี่ชีอันได้รับความชื่นชมจนแตกตื่น ใต้เท้าท่านนี้กลับชื่นชมตนเองถึงเพียงนี้
เจ้าเมืองเฉินขมวดคิ้วกล่าวว่า “เมื่อเงินเป็นของปลอม เช่นนั้นเงินจริงอยู่ที่ใด?”
ดรุณีชุดเหลืองได้ยินเช่นนั้น สีหน้าเปลี่ยนเป็นจริงจัง กล่าวว่า “เงินภาษีออกจากคลังเข้าสู่เมืองหลวง มีการเปลี่ยนมือหลายจุด หากต้องการคาดโทษ คงมีขุนนางมากมายต้องติดคุก ความยากในการตามหาเงินกลับคืนมา ไม่ต่างจากงมเข็มในทะเลกว้างใหญ่ ทั้งยังอยู่นอกเหนืออำนาจของพวกเรา จำเป็นต้องกราบทูลฮ่องเต้”
เจ้าเมืองเฉินพยักหน้าเล็กน้อย เขาเองก็มีความคิดเช่นนี้
บุรุษวัยกลางคนกลับเห็นต่าง กล่าวเบา ๆ ขึ้นว่า “ขนส่งเงินภาษีเข้าสู่เมืองหลวง มีการเปลี่ยนมือหลายจุด หากเป็นของปลอม สมควรทราบได้แต่แรก ความเป็นไปได้จึงมีเพียงหนึ่งเดียวคือถูกสับเปลี่ยนเมื่อไม่นานมานี้”
เจ้าเมืองเฉินนัยน์ตาเป็นประกาย เช่นนี้จะสามารถลดขอบเขตการตรวจสอบได้มาก
“ทหาร เตรียมเกี้ยว เตรียมเกี้ยวเร็วเข้า ข้าจะออกเดินทาง” เจ้าเมืองเฉินรีบสาวเท้าออกไปอย่างรวดเร็ว
บุรุษวัยกลางคนตามเจ้าเมืองออกไป
สวี่ชีอันตะโกนขึ้นว่า “ท่านเจ้าเมือง อย่าได้ลืมสิ่งที่รับปากข้าน้อยไว้เป็นอันขาด”