ทันทีที่ลืมตาตื่น โม่ฉือเห็นภาพตรงหน้ามืดไปหมด ชายหนุ่มยืดเหยียดมือทันที ถึงได้รู้ว่ามือทั้งสองข้างถูกมัดไว้ แถมดวงตายังถูกรัดเอาไว้แน่นอีกด้วย

ในสภาวะที่มองไม่เห็น แต่กลับรับรู้ได้ถึงความอ่อนนุ่มใต้ร่าง เขาจึงรู้ว่ามันเป็นเตียงในโรงแรมอย่างแน่นอน กลิ่นหอมโชยแทรกเข้ามาในอากาศเป็นระยะๆ ชายหนุ่มรับรู้ได้อย่างว่องไวว่ากลิ่นดังกล่าวเป็นกลิ่นฟีโรโมนของโอเมก้าอย่างแน่นอน

“คุณ...ตื่นแล้วเหรอ?”

น้ำเสียงอ่อนๆ ระคนหวาดหวั่นดังขึ้นข้างกาย โม่ฉือขมวดคิ้วทันที ขยับข้อมือที่ถูกมัดเอาไว้ กลิ่นอายที่แผ่ซ่านออกมาบ่งบอกให้รู้ว่าเขาไม่พอใจ “ปล่อย!”

ฟีโรโมนแข็งแกร่งเปี่ยมอำนาจน่าจะทำให้คนคิดร้ายซึ่งอยู่ข้างๆ นี้ตัวสั่นได้ แต่ไม่รู้ทำไมเจ้าคนนั้นยังคงฝืนทำใจกล้าเข้าใกล้เขายิ่งขึ้น

“คุณ คุณไม่ต้องกลัว ผมขอแค่สเปิร์มของคุณนิดเดียวเท่านั้น ขอแค่คุณให้ความร่วมมือสักครู่หนึ่ง...”

โม่ฉือคิดว่าตัวเองฟังผิด

คนอย่างโม่ฉือ อัลฟ่าระดับซูเปอร์ไฮคลาส* (อัลฟ่าระดับซูเปอร์ไฮคลาส : ในนิยายเรื่องนี้จะมีการแบ่งระดับของบุคคลประเภทเดียวกัน เช่น ระดับอัลฟ่า โดยระดับสูงสุดจะเป็น ซูเปอร์ไฮคลาส ไฮคลาสพลัส ไฮคลาส เป็นต้น) ระดับท็อปของเมือง M ค่าตัวสูงมหาศาล สามารถได้ทุกสิ่งที่ปรารถนามาอย่างง่ายดายชนิดที่เรียกลมเรียกฝนได้ แต่นี่กลับมีคนใจกล้าไม่กลัวตายอาศัยโอกาสในช่วงที่เขาเมา ลอบเข้ามาในห้องทำเรื่องบัดซบกับเขา? แถมยังกล้าพูดว่าต้องการสเปิร์มของเขา? เห็นทีเจ้าคนนี้คงไม่อยากเห็นพระอาทิตย์ของวันพรุ่งนี้เสียแล้ว!

โม่ฉือโกรธเกรี้ยวถึงกับเส้นเลือดที่ขมับปูดโปน บดกรามเอ่ยออกมาอย่างดุดัน “รู้หรือเปล่าว่ากำลังทำอะไรอยู่?”

เจ้าคนนั้นคงรู้สึกถึงรังสีโกรธเกรี้ยวอันตรายที่มาจากตัวโม่ฉือ เห็นทีคงไม่ได้ใจกล้ามากมายอะไร เพราะกลิ่นอายของเจ้านั่นเบาบางลงเมื่อถูกกดดันข่มขู่ ทว่าต่อให้เป็นอย่างนั้น เจ้านั่นยังคงสู้ต่อ ได้ยินเพียงเสียงเอ่ยติดๆ ขัดๆ “ขอ ขอโทษด้วย ผมแค่อยากได้ อยากได้สเปิร์มมาก...เท่านั้น วางใจเถอะ ผมจะรีบ...”

โม่ฉือได้กลิ่นประจำตัวของอีกฝ่ายอย่างว่องไว มันเป็นกลิ่นบ๊วยหวานปะแล่มๆ ผู้ชายคนนี้น่าจะจงใจปล่อยฟีโรโมนของตัวเองมายั่วยวนเขา ทว่าคงเพราะเป็นเพียงโอเมก้าโลว์คลาส กลิ่นจึงอ่อนและเบาบางมาก

โม่ฉือเป็นถึงอัลฟ่าระดับสูงจึงไม่เห็นโอเมก้าโลว์คลาสอยู่ในสายตา เขาไม่มีวันหวั่นไหวง่ายๆ กระทั่งยอมปล่อยให้ฟีโรโมนอ่อนเบาเช่นนี้มาควบคุมตัวเขาได้...

ทว่าเมื่อส่วนล่างอันอ่อนไหวของตัวเองถูกมือเย็นนิดๆ คว้าเอาไว้ ปลายของมันถูกดูดกลืนเข้าไปในช่องปากนุ่มร้อน ความซาบซ่านหวามไหวที่ควบคุมไม่ได้ ทำให้โม่ฉือเยือกเย็นต่อไปไม่ไหว

กิริยาของชายคนนี้เคอะเขินมากทีเดียว ปลายลิ้นค่อนข้างจะเงอะงะ แต่ไม่รู้ว่าด้วยเหตุใด ร่างกายของโม่ฉือถึงได้ร้อนขึ้นมาทันที ความตื่นเต้นสุขสบายลุกลามไปทั่วกาย

กลิ่นบ๊วยหวานอ่อนๆ โชยอยู่ตรงหน้า โม่ฉือสูดหายใจเข้าโดยไม่รู้ตัว สมองของชายหนุ่มมึนงงด้วยฟีโรโมนหวานปะแล่มนั่น

ลมหายใจกระชั้นยิ่งขึ้น กิริยาอ่อนหัดของอีกฝ่ายทำให้โม่ฉือหงุดหงิดขึ้นทุกขณะ ร่างกายของเขาร้อนเร่า ภายใต้ผ้าที่ผูกปิดไว้ สีของนัยน์ตาของชายหนุ่มค่อยๆ อ่อนลงก่อนจะกลายเป็นสีทอง ซึ่งเป็นสัญญาณของการติดฮีต

เจ้าคนที่ฟุบตัวอยู่ตรงหว่างขาของเขาเหมือนจะรับรู้ถึงสิ่งผิดปกติจึงหยุดลิ้มเลียแล้วเงยหน้ามองดูแผ่นอกแข็งแกร่งที่สะท้อนรุนแรง ชายคนนั้นเหมือนจะดีใจกับท่าทีของเขาจึงมุดหน้าซุกไซ้อาวุธลับที่ผงาดขึ้นอย่างน่าตะลึงด้วยความลุ่มหลง เอ่ยเสียงเบา “อัลฟ่าระดับซูเปอร์ไฮคลาสไม่ธรรมดาจริงๆ ยอดเยี่ยมมาก...”

โม่ฉือไม่เข้าใจคำว่า ‘ยอดเยี่ยม’ หมายถึงด้านไหนกันแน่ ทว่าร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านจากการซุกไซ้ที่เหมือนแมวน้อยนั่น ขมับเต้นตุบๆ เลยทีเดียว มือที่ถูกมัดไว้กำหมัดแน่นทันที ดวงตาสีทองมืดมนยิ่งขึ้น เห็นได้ชัดว่าอดทนถึงขีดสุดแล้ว

ชายหนุ่มรับรู้ได้ว่าเจ้านั่นลุกขึ้น แล้วเสียงถอดเสื้อผ้าก็ดังตามมา จากนั้นร่างอุ่นที่ผอมบางก็เลื้อยรัดบนร่างของเขา สองขาแยกนั่งคร่อมตัก

อาวุธลับของเขาถูกกำเอาไว้อยู่หมัด โม่ฉือพยายามดิ้น พลันรู้สึกว่าปลายอาวุธของตัวเองถูกบางอย่างที่อบอุ่นชุ่มชื้นตอดรัด ความสุขสะใจที่เกิดขึ้นทำให้เขากัดฟันแน่น

ไม่อยากจะคิดเลยว่า คนอย่างเขา โม่ฉือ...อัลฟ่าซูเปอร์ไฮคลาสผู้แข็งแกร่งจะถูกโอเมก้าที่แสนจะอ่อนแอข่มขืนได้?

ทว่าต่อให้ถูกบังคับ แต่ความรู้สึกที่ได้กลับมานั้นช่างมหัศจรรย์เหลือหลายยากที่จะบรรยาย โม่ฉือขนลุกเกรียว หลังจากที่ถูกปลุกความต้องการในส่วนลึก ความปรารถนาลุกฮือเหนือสติสัมปชัญญะ ชายหนุ่มไม่แยแสความอับอายที่ถูกบังคับข่มขืน ร่างกายโหยหาอยากจะเข้าครอบครองร่างนุ่มนิ่มตรงหน้าให้หนำใจ

“อู้...”

หรงเชว่ตัวเกร็งสั่นเทาอย่างไม่อาจยับยั้ง ถ้ำรักถูกอาวุธลับที่ร้อนระอุขยายสร้างความทรมานให้มากมาย เขาพยายามหายใจเข้าลึกๆ เพื่อผ่อนคลายความเจ็บด้านหลัง แต่ก็รู้ดีว่าไม่มีประโยชน์

เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่ศึกษามาเป็นอย่างดีและคิดว่าเตรียมพร้อมครบทุกด้านแล้วนั้น กลับแตกต่างจากภาคปฏิบัติอย่างสิ้นเชิง ร่างกายของหรงเชว่คับแน่นถึงที่สุด แม้จะใช้เจลหล่อลื่นขยายให้อ่อนนุ่มแล้ว ทว่าเพียงอาวุธลับนั่นเข้าไปนิดเดียว เขาก็พลันกัดเรียวปากบาง รู้สึกทรมานมาก “ของ...คุณมันใหญ่มาก ผมรับไม่ไหว...”

ทั้งๆ ที่หรงเชว่เพียงพูดความจริง ทว่าโม่ฉือกลับรู้สึกว่าเสียงอ่อนยวบนั่นเหมือนกรงเล็บแมวที่ยั่วประสาทและสติของเขาไม่หยุด ปลายแก่นกายที่ถูกช่องแคบชื้นร้อนตอดรัด บวกกับการรุกเร้าทางกายและความรู้สึก ทำให้เขาหมดความอดทนจนผรุสวาทออกมา “แม่ง...”

เขาดันเอวขึ้นพรวด อาวุธลับที่ขยายใหญ่ถลันเข้าถ้ำรักจนมิดลำได้อย่างราบรื่น

“อ๊า...”

หรงเชว่โดนสอดประสานอย่างตั้งตัวไม่ทัน เขาเจ็บปวดจนร้องออกมา มือไม้อลวนเกาะบ่าที่แข็งแรงตรงหน้า ความรู้สึกเสียวหวามส่งทอดจากต้นคอลามไปทั่วร่าง อาวุธลับที่แข็งร้อนของชายหนุ่มฝังลึกในร่างเขา ปลายของมันรุกไปถึงโพรงช่องคลอด ทำให้เขารู้สึกเหมือนท้องแทบจะแตกเลยทีเดียว

โอเมก้าสมัยนี้แม้จะอ่อนแอ แต่ธรรมชาติกลับสรรสร้างให้ร่างกายเหมาะกับการมีเซ็กซ์ แม้จะถูกอาวุธลับพองโตจ้วงเข้าร่างอย่างหนักหน่วงเพียงใด เจ้าตัวกลับไม่ได้รับบาดเจ็บ

แต่ถึงจะเป็นเช่นนี้ หรงเชว่ที่ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน ยังคงรองรับอีกฝ่ายได้ยากลำบาก สองขาสั่นจนไม่อาจควบคุมได้ สองร่างแนบชิดสนิทกัน โพรงช่องคลอดที่อ่อนไหวง่ายถูกดุนดันอย่างไร้ความปราณี เพียงขยับเล็กน้อยความรู้สึกน่าอัศจรรย์ก็แผ่ขยายทั่วร่าง เอวอ่อนยวบ ความรู้สึกแปลกใหม่เช่นนี้ทำให้เขาตื่นตะลึงและทำอะไรไม่ถูก ได้แต่เกาะบ่าแข็งแรงอยู่เช่นนี้ ไม่รู้จะแสดงกิริยาออกมาเช่นใด ไม่เหมือนเป็นโจรข่มขืนเลยสักนิด

เดิมทีในระหว่างที่เกิดฮีต อัลฟ่ามักจะพ่ายแพ้ให้กับความต้องการ ถึงขั้นที่ไม่อาจควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป และในเวลานี้โม่ฉือโดนมัดมือ ขยับไม่ได้ ซ้ำดวงตายังถูกปิดไว้ ความรู้สึกทั้งมวลไปรวมกันที่ส่วนล่าง เพลิงเสน่หาเผาผลาญทั่วกาย ความปรารถนาลึกล้ำเพิ่มขึ้นทวีคูณ

ทว่าคนที่กอดร่างเขากลับตัวแข็งไม่ขยับ คิ้วเข้มของชายหนุ่มขมวดมุ่น ไม่พอใจมากๆ จึงดันเอวขึ้น จากนั้นก็ได้ยินเสียงสูดลมหายใจด้วยความตกใจของคนบนร่าง

“ขย่มสิ” โม่ฉือหอบเสียงต่ำเร่งเร้า ชายหนุ่มอยู่ในสภาพกึ่งนั่งกึ่งนอนพิงหัวเตียง แม้ถูกมัดไว้ เขาก็ยังเปี่ยมไปด้วยความน่าเกรงขามเหมือนเดิม “ไม่อยากหรือไง? จะให้ความสุขคนน่ะ เขาไม่ได้ทำแบบนี้หรอกนะ ร่อนเอวสิ”

หรงเชว่ปรับลมหายใจตัวเอง ฝืนขยับเอวควบขี่ เขารับรู้ได้ถึงกลิ่นอายที่เข้มข้นขึ้นของผู้ชายแข็งแรงใต้ร่าง ฟีโรโมนแพร่กระจายออกมารุนแรงยิ่งขึ้น

โอเมก้าเกิดมาพร้อมชะตาที่ต้องสืบทอดทายาท จึงต่อต้านฟีโรโมนของอัลฟ่าที่กำลังติดฮีตไม่ได้ โม่ฉือเป็นอัลฟ่าระดับสูง ฟีโรโมนจึงฉุนเข้ม กลิ่นหอมที่แฝงรสเผ็ดร้อนขนาดที่ทำคนหนาวสั่นได้ ทั้งยังคล้ายกลิ่นไม้จันทน์ชั้นสูง

กลิ่นอายเข้มข้นที่ว่านี้แทบจะข่มทุกอย่างได้ หรงเชว่ถูกร้อยรัดด้วยกลิ่นดังกล่าว สมองเริ่มมึนงง ทำตามคำสั่งของโม่ฉือทันที

ธรรมชาติสร้างสรรให้อัลฟ่าและโอเมก้าดึงดูดกัน เพียงแค่สอดประสานเสียดสีเล็กน้อย ความเจ็บปวดที่ถูกอาวุธลับนั่นจ้วงเข้าลึกพลันถูกแทนที่ด้วยความสุขมองเห็นปลายทางสู่สวรรค์อยู่รำไร

หรงเชว่หอบหายใจเสียงต่ำ ความสุขสุดยอดที่ไม่เคยลิ้มรสมาก่อนทำให้เขาสมองว่างเปล่าเทคนิคและความรู้ที่ได้จากการอ่านมาก่อนนั้นล้วนหายไปหมดแล้ว เขาในเวลานี้ได้แต่แยกเรียวขาตามความปรารถนาล้ำลึก บิดเอวร่อนอย่างทื่อมะลื่อ ทั้งยังถูกชายหนุ่มใต้ร่างกระแทกจนหัวสั่นหัวคลอนไปหมด

การมีเซ็กซ์เป็นสิ่งที่ยากจะอดทนได้ ยิ่งโม่ฉือกำลังติดฮีตอยู่ด้วยแล้ว หรงเชว่กอดคอชายหนุ่มขย่มเต็มกำลังเพื่อให้บรรลุในสิ่งที่ตนเองต้องการ

ร่างทั้งสองแนบชิดสนิทกัน แผ่นอกเสียดสี ผสมผสานความร้อนในร่างกาย ลมหายใจกระชั้นไม่เป็นจังหวะ ไม่ว่านี่จะเป็นการขืนใจหรือไม่ แต่มันถือเป็นการร่วมรักอย่างร้อนแรงหฤหรรษ์เลยทีเดียว

รอจนโม่ฉือปล่อยน้ำรักออกมาแล้ว หรงเชว่ก็เหนื่อยอ่อนจนหมดแรง สองขาสั่นไม่หยุด เอวปวดระบม ร่างผอมบางซบลงบนแผงอกแข็งแรง หอบหายใจอย่างหนักหน่วง

สติค่อยๆ กลับคืนสู่ร่าง หรงเชว่รีบลุกขึ้นจากตัวชายหนุ่ม พบว่าท้องน้อยของเขาและอีกฝ่ายเฉอะแฉะเป็นแถบ ใบหน้าพลันแดงขึ้น อดไม่ได้ที่จะเงยหน้ามองดูผู้ชายที่ยังคงถูกปิดตาไว้ ก่อนจะกล่าวขอบคุณ

“ขะ...ขอบคุณครับ...”

โม่ฉือฟังออกว่าอีกฝ่ายขอบคุณจากใจจริง แต่พอนึกถึงเหตุผลที่ขอบคุณแล้ว เพลิงโทสะกลับยิ่งคุกรุ่น เหตุการณ์บังคับขืนใจที่เกิดขึ้นนี้ช่างเต็มไปด้วยมารยาท แถมข่มขืนเสร็จก็ยังจะขอบคุณคนถูกขืนใจอีก

หรงเชว่กระทำเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรก ร่างกายทรมานรุนแรง ท้องแน่นหนักอึ้ง ซึ่งแม้จะไม่สบาย แต่กลับรู้สึกยินดีในหัวใจ

โอกาสที่อัลฟ่าระดับสูงจะทำให้โอเมก้าท้องได้มีสูงมาก โดยเฉพาะอัลฟ่าระดับซูเปอร์ไฮคลาสอย่างโม่ฉือด้วยแล้วยิ่งจะทำให้ประสบความสำเร็จในการตั้งครรภ์ได้มากกว่าอัลฟ่าธรรมดามากเลยทีเดียว เมื่อได้รับน้ำเชื้อจากอัลฟ่าระดับนี้ ต่อให้หรงเชว่เป็นเพียงโอเมก้าโลว์คลาสที่ยากจะตั้งท้องได้ก็ยังมีโอกาสสูง ซึ่งถ้าตั้งท้องขึ้นมาจริงๆ ลูกที่ได้ก็จะเป็นอัลฟ่าอีกด้วย

จริงๆ แล้วขอให้เป็นลูก หรงเชว่ล้วนรักหมด ทว่าในฐานะเป็นเพียงโอเมก้าที่ได้รับการดูถูกดูแคลนมาแต่เล็กจนโต เขายังเข้าใจดีถึงความน่าเศร้าของการเป็นโอเมก้าอีกด้วย ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้หากเลือกประเภทของลูกได้ เขาก็ขอให้เป็นอัลฟ่าเสียจะดีกว่า...

เมื่อสิ้นสุดการมีเซ็กซ์ หรงเชว่ที่แม้จะเชื่องช้าแต่ก็ไม่ลืมรื้อค้นเอายาระงับฟีโรโมนในปริมาณมากที่เตรียมไว้ใต้หมอนมาใช้

เวลานี้โม่ฉือกำลังอยู่ในช่วงเกิดฮีต ฟีโรโมนจากอัลฟ่าระดับสูงจะรุนแรงชนิดที่ไม่อาจคาดเดาได้เลย ทั้งยังแฝงไปด้วยแรงคุกคามและเสน่ห์เย้ายวน โอเมก้าทั่วไปหากไม่ใช้ยาระงับจะต้องถูกฟีโรโมนของอัลฟ่าห้อมล้อมส่งผลให้ติดฮีตอย่างรวดเร็ว ตัวจะอ่อนปวกเปียกเหมือนเป็นหย่อมน้ำเล็กๆ จากนั้นก็ร้องไห้ตัวสั่นซบลงที่ข้างเท้าชายหนุ่ม ยอมเป็นเชลยแห่งความปรารถนาเร้นลับ

หรงเชว่เป็นโอเมก้าโลว์คลาสจึงมีความแตกต่างกับโอเมก้าทั่วไปที่มีรอบการเกิดฮีตที่แน่นอน เขาเพิ่งจะเกิดฮีตเป็นครั้งแรกเมื่ออายุครบยี่สิบสี่ปี ความสามารถในการรับรู้ฟีโรโมนของอัลฟ่าค่อนข้างช้า ซึ่งเขาได้ใช้ยาระงับฟีโรโมนปริมาณมากเพื่อป้องกันเหตุฉุกเฉินไว้เรียบร้อยแล้ว

ตอนแรกเขาคิดว่าปลอดภัยแน่นอน กลับคาดไม่ถึงว่าฟีโรโมนของโม่ฉือจะรุนแรงถึงเพียงนี้ มันค่อยๆ ดูดกลืนสติของเขา ต่อให้ใช้ยาระงับฟีโรโมนติดต่อกัน แต่ต่อมที่ต้นคอยังคงบวมร้อนสาหัส ถือเป็นความรู้สึกที่เขาไม่เคยรับรู้มาก่อนเลย แม้จะเคยติดฮีตมาแล้ว

 สัญชาตญาณบอกเขาว่าหากอยู่ที่นี่ต่อไป สติของเขาคงจะต้องถูกฟีโรโมนรุนแรงนั่นครอบงำ บีบบังคับให้เกิดฮีตตามมาก่อนจะกลายเป็นสัตว์ป่าติดสัดที่ขาดสติในท้ายที่สุด

หรงเชว่ไม่กล้าหันกลับไปมองผู้ชายที่อยู่บนเตียงแม้สักแวบเดียว พอใช้ยาระงับฟีโรโมนเสร็จก็เช็ดเนื้อเช็ดตัวลวกๆ ทั้งๆ ที่มือไม้และสองขายังสั่นเทา เขากำลังคิดจะสวมเสื้อผ้าเพื่อหนี

เมื่อใจเย็นลงและคิดถึงเรื่องนี้อย่างจริงจังหรงเชว่พลันรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา คนอย่างหรงเชว่กระทั่งเดินบนถนนก็ยังไม่กล้าเหยียบมดเลย และยิ่งผู้ชายคนนี้เป็นถึงโม่ฉือด้วยแล้ว โม่ฉือผู้ซึ่งเป็นที่รู้จักกันทั่วบ้านทั่วเมืองว่าคือบุคคลยิ่งใหญ่ที่มีฐานะสูงส่งชนิดปิดผืนฟ้าด้วยฝ่ามือได้ เพียงแค่กระดิกนิ้วก็สามารถทำให้หรงเชว่หายสาบสูญไปได้โดยไม่เหลือแม้เศษซากเส้นผม...

แต่สเปิร์มของอัลฟ่าระดับซูเปอร์ไฮคลาสมันช่างยั่วใจ ประกอบกับตัวเขาเองก็อยากจะมีลูกเหลือเกิน สมองจึงเลอะเลือน หุนหันพลันแล่นทำเรื่องที่ชวนให้โลกตะลึงขึ้นมา

อย่างไรเสียหรงเชว่ก็กินตับอีกฝ่ายไปเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้คงจะต้องรีบหนีให้เร็วที่สุด ทว่าระหว่างที่สวมเสื้อเสร็จไปแล้วนั้น ยังไม่ทันได้หยิบกางเกงเลย พลันรู้สึกว่ามีเงาดำทาบทับจากด้านหลัง ร่างสูงใหญ่ของโม่ฉือเข้ามาประชิดติดแนบตัว หรงเชว่ถูกกระชากจนล้มลงไปนอนบนเตียงอีกครั้งแบบทันทีทันใดโดยไม่ทันได้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ

หรงเชว่ลนลานตาลีตาเหลือกจะลุกขึ้นจากเตียง แต่ฟีโรโมนที่แข็งแกร่งเย็นยะเยือกครอบคลุมรุนแรง มันเข้มข้นหนาวเหน็บ หรงเชว่หน้าถอดสีทันที เรี่ยวแรงราวกับถูกสูบออกจากร่างจนหมด ฟีโรโมนนั่นครอบงำไปทั่วร่างชนิดที่ขยับเขยื้อนไม่ได้เลย

จากนั้นเขาได้ยินเพียงเสียงเหี้ยมเกรียมดังขึ้น “หนีทำไม? ในเมื่ออยากตายขนาดนี้ ฉันจะทำให้นายสมหวังเอง...”

น้ำเสียงที่ไพเราะของชายหนุ่มกลับคล้ายเสียงเรียกแห่งความตายที่ส่งมาจากนรกภูมิ หรงเชว่ขนลุกซู่ เงยหน้าขึ้นมองในสภาพตัวสั่นเทา

เห็นผู้ชายที่โดนมัดมือและปิดตาคนนั้นปลดสิ่งที่พันธนาการอยู่ออกไปแล้วตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ เวลานี้ดวงตาสีทองจ้องหรงเชว่เขม็งด้วยความโหดเหี้ยม ท่าทางอันดุดันเหมือนจะฉีกเนื้อเขากินทั้งเป็นเลยทีเดียว

“ผม...ผม...”

โม่ฉือก้มมองผู้ชายที่ถูกฟีโรโมนของตัวเองข่มเอาไว้จนพูดจาไม่เป็นภาษาออกมา ฝ่ายนั้นมีเครื่องหน้าใสสะอาด แต่ตัวกลับเล็กและผอมบาง ถือเป็นแบบฉบับของโอเมก้าเลยทีเดียว ยิ่งนึกถึงว่าตัวเขาถูกโอเมก้าโลว์คลาสแสนอ่อนแอนี่ขืนใจ โม่ฉือพลันรู้สึกทันทีว่านี่เป็นความอัปยศที่สุดในชีวิตของเขาเลยก็ว่าได้

อัลฟ่าที่ติดฮีตอยู่จะอารมณ์รุนแรงโมโหง่าย บางคนถึงขนาดขาดสติไปเลยทีเดียว เห็นได้ชัดว่าตอนนี้เขาเพลิงโทสะลุกโหม เต็มไปด้วยความหงุดหงิด ทำท่าเหมือนจะระเบิดได้ทุกขณะ

หรงเชว่หดคอเล็กน้อยเริ่มหายไม่ออก เขาถูกอีกฝ่ายกุมต้นคอเอาไว้แน่น ก่อนจะได้ยินเสียงอันน่าหวาดผวาดังขึ้นอีกครั้ง “คิดหรือยังว่าจะตายยังไงดี?”

หรงเชว่หายใจลำบาก ขอบตาแดงก่ำ พยายามแกะมือของโม่ฉือออกด้วยมือที่สั่นเทาของตัวเอง ทว่าพละกำลังของโอเมก้าและอัลฟ่าแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง โม่ฉือที่กำลังเกรี้ยวกราดใช้ฟีโรโมนข่มหรงเชว่เอาไว้ ทำให้มือเท้าอ่อนแรง ไม่มีแรงต่อต้าน

หรงเชว่หายใจไม่ออกยิ่งขึ้น สมองว่างเปล่า หูอื้อ ความต้องการที่จะเอาชีวิตรอดให้ได้ทำให้เขาคว้าโอกาสทุกทาง แม้ท่อนบนถูกตรึงไว้แต่ยังพอเคลื่อนไหวแข้งขาได้ เขายกขาขึ้นคิดจะเตะโม่ฉือโดยไม่สนสิ่งใดทั้งสิ้น

ทว่าโม่ฉือเป็นใครกัน ก่อนหน้านี้ด้วยเพราะเมาอยู่ถึงได้เผลอติดกับหรงเชว่ สองมือถูกมัด สองตาถูกปิด จำต้องปล่อยให้คนอื่นทำอะไรกับตัวเองตามใจชอบ ตอนนี้เขาสร่างมากกว่าครึ่งแล้ว สติค่อยๆกลับคืนมา อีกทั้งสองมือก็เป็นอิสระ ด้วยพลังกายที่มากมายจึงสามารถกุมตัวหรงเชว่ได้อย่างสบายๆ เหมือนขยี้มด

โม่ฉือไม่จำเป็นต้องคลายมือที่กุมต้นคออีกฝ่ายไว้ก็สามารถใช้มืออีกข้างสกัดขาที่หรงเชว่เตะมาได้อย่างง่ายดาย

ชายหนุ่มเพียงออกแรงเพิ่มนิดหน่อยก็ทำให้หรงเชว่เจ็บจนสูดลมหายใจลึกแล้ว ขอบตาแดงก่ำ ใบหน้าที่แดงเพราะหายใจไม่ออก ตอนนี้มันเต็มไปด้วยความเจ็บปวด “โอ๊ย...เจ็บ...”

โม่ฉือมองดูข้อเท้าที่ตัวเองคว้าไว้ทันที มันทั้งขาวและเล็กแทบจะกำได้ด้วยมือเดียว เรียวขาแบบนี้แหละที่ควบขี่บนร่างเขาแล้วฉกเอาสเปิร์มของเขาไป...

ดวงตาที่กลายเป็นสีทองเพราะติดฮีตของโม่ฉือค่อยๆ มืดมน มองไล่ขึ้นไปโดยอัตโนมัติ...

เมื่อครู่รีบร้อนไปหน่อย หรงเชว่ยังไม่ทันได้สวมกางกางก็ถูกโม่ฉือกระชากกลับไปนอนบนเตียงแล้ว เวลานี้ท่อนบนของเขาสวมเสื้อเรียบร้อย ทว่าท่อนล่างกลับเปลือยเปล่า ขาข้างหนึ่งถูกโม่ฉือยึดเอาไว้ สองขาจึงแยกจากกัน น้ำรักที่ฉีดเข้าร่างก่อนหน้านี้ไหลออกมาจากการดิ้นรนต่อสู้ ทำให้ถ้ำรักเฉอะแฉะ ดูเย้ายวน และน่าอับอาย

โม่ฉืออดนึกถึงความรู้สึกที่ถูกเจ้านี่นั่งควบขี่ความเป็นชายของเขาไม่ได้ ชายหนุ่มกลืนน้ำลาย ฟีโรโมนทวีความเข้มข้น มือที่กำข้อมืออีกฝ่ายไว้คลายลง ทว่าหรงเชว่กลับไร้เรี่ยวแรงจนลุกขึ้นไม่ไหว ได้แต่ใช้มือกุมลำคอที่ถูกกำเอาไว้จนแดงก่ำนั้นพลางหอบหายใจแรง

หากเป็นเมื่อก่อน สำหรับโอเมก้าโลว์คลาสที่หน้าตาธรรมดาแถมยังเจ้าเล่ห์เจ้าแผนการอย่างนี้ ต่อให้โม่ฉือกำลังติดฮีตอยู่ หรืออยากระบายความปรารถนามากแค่ไหน ชายหนุ่มก็ไม่มีวันเหลือบแลหรอก

พอสลัดเชือกที่รัดมือหลุด เดิมทีเขากะจะฆ่าเจ้าหมาน้อยที่กล้าเหิมเกริมตัวนี้ทิ้งเสีย แล้วก็ทำเหมือนเดิมเช่นที่เคยทำมาด้วยการให้ลูกน้องเตรียมโอเมก้าไฮคลาสที่หน้าตาสวยงามมาให้เขาระบายความต้องการในช่วงติดฮีต

แต่เวลานี้พอเห็นใบหน้าเล็กๆ ของผู้ชายบนเตียงแดงก่ำ ดวงตารูปเม็ดอัลมอนด์ที่เฉียงลงแดงช้ำ เสื้อผ้ายับย่นยุ่งเหยิง เรียวขาทั้งสองแยกจากกัน โดยที่ขาข้างหนึ่งอยู่ในมือของชายหนุ่ม ถ้ำรักก็ยังเต็มไปด้วยน้ำรักของเขา ท่าทางที่ดูน่าสงสารเช่นนี้กลับเพิ่มความปรารถนาอันลึกล้ำของเขาขึ้นมามากมาย

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเพลิงโทสะผสมผสานกับแรงราคะจนก่อเกิดผลมหัศจรรย์ออกมาหรือเปล่า ทำให้โม่ฉือไม่คิดรังเกียจโอเมก้าผอมบางที่หน้าตาแสนธรรมดาคนนี้ แต่กลับเกิดความคิดอันน่ากลัวที่อยากจะปล้ำอีกฝ่ายให้ป่นปี้ไปเสียเลย

แล้วโม่ฉือก็ทำแบบนั้นจริงๆ ชายหนุ่มจับข้อมือเล็กๆ นั่น ออกแรงเพียงเล็กน้อย เจ้าตัวก็ถลามาหาเขาได้อย่างง่ายดาย

หรงเชว่ถูกกระชากอย่างรวดเร็ว ยังไม่ทันได้ตั้งสติดีร่างสูงใหญ่พลันทาบทับลงมา

หรงเชว่มองดูมือที่ค้ำอยู่ข้างศีรษะ ยังคงงงงวยสับสน เขาถูกบีบกรามเอาไว้ โม่ฉือบังคับให้เขาจ้องหน้า ใบหน้าหล่อเหลานั่นประดับยิ้มเย็นชา แล้วน้ำเสียงที่เอ่ยอย่างเนิบช้าก็ดังตามมา

“เป็นโอเมก้าโลว์คลาสก็จริง แต่เมื่อกี้ลองดูแล้ว ถ้ำของนายถือว่าไม่เลวเลยนี่...”

หรงเชว่ตัวแข็งอยู่กับที่เหมือนจะสตั้นเพราะความกลัวอย่างท่วมท้น ไม่เข้าใจความหมายของอีกฝ่าย ได้แต่พูดตะกุกตะกักเอ่ยว่า “อะ...อะไรนะ...”

เอวสอบของโม่ฉืออัดเข้าสู่กลางบั้นท้ายของหรงเชว่ แก่นกายร้อนแรงถลันเข้าสู่ถ้ำรักนุ่มชื้นอีกครั้ง

ผู้ชายที่อยู่ใต้ร่างเข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เจ้าตัวตกใจดิ้นรนพยายามจะหนีให้พ้น แต่กลับไร้เรี่ยวแรงเพราะถูกควบคุมเอาไว้อย่างอยู่หมัด ได้แต่ตัวสั่นรองรับการสอดประสานที่เนิบช้า

“อู้” เมื่อต้องรองรับดุ้นแข็งหนักหน่วงนั้น หรงเชว่ครวญครางออกมาทันที ความรู้สึกถูกอัดแน่นในช่องท้องทำให้สองขากระตุกเกร็ง

ด้านโม่ฉือถอนหายใจด้วยความรู้สึกสบาย มองดูผู้ชายใต้ร่างที่ถูกเขาเติมเต็ม ดวงตาคู่นั้นเลื่อนลอยทั้งยังแดงก่ำราวกับสู้ไม่ไหว โอเมก้าแบบนี้น่ะเหรอที่เหิมเกริมกล้าทำเรื่องแบบนั้นกับเขา โม่ฉือโน้มตัวกัดแอ่งชีพจรของอีกฝ่าย รับรู้ถึงร่างกายผอมเซียวที่เกร็งทื่อ หัวเราะเสียงเย็น “อยากได้สเปิร์มของฉันนักไม่ใช่เหรอ? งั้นนายก็รับทุกอย่างจากฉันไปได้เลย...”

เขาปรับท่วงท่าเล็กน้อย ก่อนจะสิ้นความอดทนแล้วเริ่มจังหวะรักทันที

ตัวเองเป็นฝ่ายรุกเองย่อมไม่เหมือนกับเป็นฝ่ายรับ หรงเชว่ตัวสั่นโดนสอดประสานจนแหงนคอไปด้านหลัง แต่มือที่จับเอวเขาอยู่นั้นทรงพลังมาก เห็นเขาจะถอยหนีก็ดึงเอวลากให้กลับมา อาวุธลับอันแสนเร่าร้อนฝังเข้าลึกยิ่งขึ้น แทบจะทะลุร่างไปเลยทีเดียว

จังหวะรักที่หนักหน่วงทำให้หรงเชว่เจ็บตัวสะท้าน ร้องเสียงแหบแห้ง “ไว้ ไว้ชีวิตผมเถอะ ผมผิดไปแล้ว...”

ก่อนหน้านี้เขาใช้ยาระงับฟีโรโมนปริมาณมากถึงสองครั้ง ทำให้เขาแข็งตัวไม่ได้อีกต่อไป แต่เมื่อโดนกระแทกกระทั้นอย่างหฤหรรษ์แบบนี้ อีกทั้งโม่ฉือยังจงใจใช้ฟีโรโมนควบคุมและบังคับให้เขาติดฮีตอีก ฤทธิ์ยาและฟีโรโมนจึงต่อต้านกันในร่าง ความรู้สึกนั้นคล้ายวนเวียนระหว่างสวรรค์และนรก

“ไม่ ไม่นะ เจ็บ...”

อาวุธลับยังคงรุกรานอยู่ในหว่างขาที่สั่นสะท้าน ผู้ชายที่คร่อมร่างดูเหมือนจะไม่ได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นของหรงเชว่

จนเมื่อยาหมดฤทธิ์ ฟีโรโมนของโม่ฉือก็ดูดกลืนร่างของหรงเชว่ไว้ทั้งหมด ต้นคอบวมชา สติเริ่มเลือนราง หว่างขาเฉอะแฉะ ร่างอ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรงนอนอยู่บนเตียง ปล่อยให้อีกฝ่ายทำอะไรกับตัวเองตามใจชอบ เจ้าตัวทำสิ่งใดไม่ได้อีกเลย นอกจากส่งเสียงครางกระเส่าผ่านลำคอที่แห้งผาก

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไรแล้ว ทว่าจังหวะรักยังคงดำเนินต่อไป เสียงเสียดสีที่ฉ่ำแฉะและรัญจวนใจดังจากท่อนล่าง เหงื่อและน้ำที่เข้าออกจุดสอดประสานได้อย่างไหลรื่น หรงเชว่ถูกบังคับให้นอนคว่ำลงบนเตียง รองรับแรงกระแทกจนตัวโยน กระทั่งทนไม่ไหวระเบิดเสียงโฮ “อ๊า...อย่า...อย่าทำอีกเลย ท้อง...ท้องจะแตกแล้ว...”

เพียงแต่ผู้ชายด้านหลังที่กอดเขาอยู่กลับไม่มีท่าทีจะหยุด เมื่อแรงพิศวาสสปะทุ ชายหนุ่มกลับจับคางของเขาไว้แล้วบังคับให้หันมารับจุมพิต

หรงเชว่โดนทรมานจนเหลือสติเพียงเล็กน้อย เขาถูกบีบบังคับให้เหลียวหลังไปรับจุมพิต และในทันทีที่ปลายลิ้นสอดเข้าไปในปาก เขาก็ได้แต่อ้าปากอย่างงงงัน ปล่อยให้ปลายลิ้นนั่นดูดดึงคลุกเคล้าอย่างเชี่ยวชาญ

ดูเหมือนท่วงท่าจูบแบบนี้จะไม่ดื่มด่ำพอ โม่ฉือจึงจับตัวหรงเชว่พลิกกลับมาเผชิญหน้ากัน โยกเอวสอดประสานพลางจูบอย่างดูดดื่ม

เมื่อจูบนี้สิ้นสุดลง หรงเชว่ได้แต่อ้าปากหอบหายใจ โม่ฉือก้มมองผู้ชายที่โดนตัวเองทรมานถึงขั้นมือขาอ่อนยวบ เขากดฝ่ามือลงบนท้องน้อยที่แบนราบด้วยแรงนิดๆ อย่างเจตนาร้าย เห็นคนใต้ร่างพยายามลืมตาที่แดงช้ำขึ้นมาจ้องเขาด้วยความตกใจและประหลาดใจ ท่าทางดูอ่อนแอน่าเวทนาเหลือเกิน